Podwyżki dla pracowników medycznych, czyli o nowych wyższych współczynnikach pracy

Klaudia Juszczak, Dominika Dykier

Pojęcie współczynników pracy nie jest obce zarówno właścicielom podmiotów leczniczych (pracodawcom), jak i pracownikom wykonującym zawód medyczny. Ustawa z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych obowiązuje już bowiem kilka dobrych lat. W ubiegłym roku, na skutek protestów medyków, pensje pracowników ochrony zdrowia poszły w górę. Podwyżki nie były jednak satysfakcjonujące dla wszystkich grup zawodowych, wobec czego już w listopadzie 2021 r. przedstawiciele zawodów medycznych i reprezentanci pracodawców podpisali z Ministrem Zdrowia porozumienie gwarantujące kolejny wzrost wynagrodzeń.

Zmiany obejmują nie tylko wyższe współczynniki pracy, ale również nowy podział grup zawodowych. Ustawa z dnia 26 maja 2022 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw została podpisana przez Prezydenta 27 czerwca 2022 r. i zakłada, że zmiany w wynagrodzeniach medyków będą obowiązywały od lipca 2022 r.

Zanim przejdziemy do szczegółowych rozważań, warto tytułem wstępu zaznaczyć, że ustawę o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych należy stosować wyłącznie do pracowników, a więc osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Wynagrodzenia osób wykonujących zawód medyczny na podstawie umowy zlecenia nie są zatem objęte Ustawą.

Nowe współczynniki pracy

Zgodnie z ustawą, najniższe miesięczne wynagrodzenie zasadnicze przysługujące pracownikowi wykonującemu zawód medyczny oraz pracownikowi działalności podstawowej, innemu niż pracownik wykonujący zawód medyczny, zatrudnionym w podmiocie leczniczym ustala się jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Co za tym idzie, wysokość współczynników pracy ma istotny wpływ na wysokość wynagrodzeń. Nie bez powodu zatem, przedstawiciele zawodów medycznych postulowali podwyższenie współczynników pracy – wyższe współczynniki oznaczają wyższe wynagrodzenia.

Jeszcze w czerwcu tego roku najniższe wynagrodzenie zasadnicze w grupie zawodowej fizjoterapeutów zatrudnionych na stanowisku pracy wymagającym wyższego wykształcenia bez specjalizacji wynosiło 4185,65 zł brutto, natomiast od lipca br., w zależności od tego, czy fizjoterapeuta zajmuje stanowisko pracy wymagające wykształcenia na poziomie studiów licencjackich, czy jest to stanowisko, na którym pracodawca wymaga tytułu magistra fizjoterapii, wynagrodzenie to będzie wynosiło odpowiednio  5.322,78 zł brutto (wzrost o 1 137,13 zł) albo 5.775,78 zł brutto (wzrost o 1 590,13 zł).

Pensje pielęgniarek, czyli grupy zawodowej, która najmocniej postulowała podwyższenie współczynników pracy kształtują się następująco:

• pielęgniarka zatrudniona na stanowisku pracy z wymaganym średnim wykształceniem, która nie posiada tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia:

• pielęgniarka z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie studiów I stopnia:

• pielęgniarka z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim:

• pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa z wymaganą specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia:

Nowy podział na grupy zawodowe

Nowelizacja ustawy wprowadza nie tylko nowe współczynniki, ale także nowy podział na grupy zawodowe.

Dotychczas, grupa zawodowa fizjoterapeutów z wykształceniem wyższym otrzymywała wynagrodzenie w takiej samej wysokości, niezależnie od tego, czy konkretne stanowisko pracy wymagało od fizjoterapeuty wykształcenia na poziomie studiów licencjackich, czy magisterskich. Wystarczyło ukończenie studiów wyższych, a do nich zalicza się już uzyskanie stopnia licencjata. Nowa tabela różnicuje wynagrodzenie fizjoterapeuty z wymaganym wykształceniem licencjackim od pensji fizjoterapeuty z wymaganym wykształceniem magisterskim.

Warto zauważyć, że powyższych zasad ustalania najniższego wynagrodzenia wynikających z ustawy nie stosuje się w odniesieniu do wynagrodzeń zasadniczych lekarzy stażystów i rezydentów. Wynagrodzenie zasadnicze tych grup zawodowych, określa bowiem minister właściwy do spraw zdrowia na podstawie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, zapewniając podwyższenie wynagrodzenia zasadniczego stażysty i rezydenta do poziomu najniższego wynagrodzenia zasadniczego.

Pracodawcy często zastanawiają się, do której grupy zakwalifikować pracownika. W takim przypadku należy posiłkować się Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami. Rozporządzenie to stanowi swego rodzaju narzędzie do odczytywania ustawy.

Co z pracownikami działalności podstawowej?

Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny to osoba zatrudniona w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, inna niż pracownik wykonujący zawód medyczny, która wykonuje pracę pozostającą w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w komórkach organizacyjnych zakładu leczniczego, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, zatrudniona na stanowisku działalności podstawowej określonym w części pierwszej załącznika do Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami.

Zgodnie z powyższym, pracownikiem działalności podstawowej, pomimo zatrudnienia w podmiocie leczniczym, nie jest np. pracownik ochrony, ponieważ zgodnie z rozporządzeniem jest on pracownikiem gospodarczym. Pracownikiem działalności podstawowej nie jest też główny księgowy, ani zastępca kierownika podmiotu leczniczego, bowiem należą oni do grupy pracowników administracyjnych, technicznych i ekonomicznych. Współczynniki pracy dla pracowników należących do grupy zawodowej pracowników gospodarczych oraz grupy pracowników administracyjnych, technicznych i ekonomicznych nie są określone w ustawie. Pensje tych pracowników także mogą ulec podwyższeniu, albowiem zmiana ustawy przewiduje określenie przez pracodawcę zasad podwyższania wypłacanego im wynagrodzenia – pisaliśmy o tym tutaj.

Należy pamiętać, że w związku z wejściem ustawy w życie pracodawcy mają nowe obowiązki. Jeżeli chcesz dowiedzieć się o jakich obowiązkach mowa, zapraszamy do zapoznania się z naszym wpisem, dostępnym tutaj.